Όταν ήμασταν στον ενεργό εθισμό, συνήθως φερόμασταν άσχημα στους άλλους, κάποιες φορές προσπαθώντας επίτηδες να κάνουμε τη ζωή τους δυστυχισμένη. Στην ανάρρωση ίσως έχουμε ακόμα την τάση να επικρίνουμε τους άλλους για αυτά που κάνουν, γιατί νομίζουμε ότι ξέρουμε πώς θα έπρεπε να φέρονται. Στην πορεία όμως της ανάρρωσης, συχνά διαπιστώνουμε ότι για να δεχτούμε τον εαυτό μας, χρειάζεται να δεχτούμε και τους γύρω μας.
Σίγουρα δεν είναι εύκολο να έχουμε δίπλα μας κάποιον που βρίσκεται σε παραφροσύνη. Όμως, αν καταφέρουμε να κάνουμε ένα βήμα πίσω, έχουμε μια ευκαιρία να περάσουμε στη λύση. Κι αν νιώθουμε ότι οι πράξεις των άλλων έχουν αντίκτυπο πάνω μας, έχουμε την επιλογή να εφαρμόσουμε την αρχή της συγχώρεσης.
