Πόσες φορές στην ανάρρωση παρεξηγήσαμε τη συμπεριφορά κάποιου, βιαστήκαμε να τον κρίνουμε, του βάλαμε ταμπέλα και μείναμε κολλημένοι σ’ αυτή μας την άποψη; Ίσως η κατανόησή του για μια Δύναμη μεγαλύτερη από αυτόν να ήταν διαφορετική από τη δική μας και συμπεράναμε ότι ο άνθρωπος αυτός δεν είχε ιδέα από πνευματικότητα. Ή μπορεί να είδαμε ένα ζευγάρι να τσακώνεται, να θεωρήσαμε ότι η σχέση τους είναι αρρωστημένη, και στην πορεία τελικά ανακαλύψαμε ότι ο γάμος τους πάει μια χαρά εδώ και πολλά χρόνια.
Όταν εύκολα χαρακτηρίζουμε έναν άλλο άνθρωπο, δεν κάνουμε καν την προσπάθεια να δούμε ποιος είναι. Κάθε φορά που κατακρίνουμε τη συμπεριφορά κάποιου, απορρίπτουμε κάθε πιθανότητα να τον δούμε σαν φίλο και συνοδοιπόρο μας στην ανάρρωση.
Όποιον και να ρωτήσουμε αν του αρέσει να τον επικρίνουν, σίγουρα θα μας απαντήσει με ένα βροντερό «όχι»! Δεν θα νιώθαμε άσχημα αν ήμασταν κι εμείς στη θέση του; Εννοείται. Τα προτερήματά μας κυρίως είναι αυτά που θέλουμε να βλέπουν οι άλλοι. Το ίδιο ακριβώς θέλουν και τα άλλα μέλη. Αυτό το πρόγραμμα μάς ζητά να βλέπουμε τη ζωή θετικά. Όσο περισσότερο εστιάζουμε στα θετικά των άλλων, τόσο καλύτερα διακρίνουμε τα θετικά κομμάτια του εαυτού μας.
