Όταν μπήκαμε στους Ναρκομανείς Ανώνυμους, κάποιοι από εμάς δεν πηγαίναμε τακτικά στις συγκεντρώσεις και μετά αναρωτιόμασταν γιατί δεν μπορούσαμε να μείνουμε καθαροί. Ένα από τα πρώτα πράγματα που μάθαμε ήταν ότι, για να μείνουμε καθαροί, έπρεπε να βάλουμε σαν προτεραιότητά μας τις συγκεντρώσεις.
Ξεκινήσαμε λοιπόν πάλι από την αρχή. Ακολουθώντας την πρόταση του υποστηρικτή μας, δεσμευτήκαμε να παρακολουθήσουμε ενενήντα συγκεντρώσεις σε ενενήντα μέρες. Δηλώναμε ότι ήμασταν νεοφερμένοι τις πρώτες μέρες της ανάρρωσής μας, έτσι ώστε τα άλλα μέλη να μας γνωρίσουν καλύτερα. Η καθοδήγηση του υποστηρικτή μας ήταν να μιλάμε λιγότερο, για να μάθουμε να ακούμε. Αρχίσαμε σιγά σιγά να ανυπομονούμε να πάμε σε μια συγκέντρωση. Κι έτσι αρχίσαμε να μένουμε καθαροί.
Σήμερα πηγαίνουμε στις συγκεντρώσεις για πολλούς και διάφορους λόγους. Μερικές φορές πηγαίνουμε για να μοιραστούμε την εμπειρία, τη δύναμη και την ελπίδα μας με νεότερα μέλη. Άλλες φορές πηγαίνουμε για να δούμε φίλους. Και κάποιες φορές πάμε απλά και μόνο γιατί έχουμε ανάγκη μια αγκαλιά. Καμιά φορά, φεύγοντας, συνειδητοποιούμε ότι δεν ακούσαμε τίποτα απ’ όσα ειπώθηκαν στη συγκέντρωση, κι όμως νιώθουμε καλύτερα. Η αγάπη και το κλίμα ανάρρωσης που υπάρχουν στις συγκεντρώσεις μάς κράτησαν άλλη μια μέρα καθαρούς. Όσο φορτωμένο κι αν είναι το πρόγραμμά μας, προτεραιότητά μας είναι να πάμε σε μια συγκέντρωση.
