22 Οκτωβρίου / Κοίτα ποιος μιλάει

«Η αρρώστια μας είναι τόσο πανούργα, που μπορεί να μας μπλέξει σε αδιανόητες καταστάσεις».
Βασικό Κείμενο, σελ. 97

Κάποιοι από μας λέμε: «Η αρρώστια μου μού μιλάει». Άλλοι λένε: «Το μυαλό μου δε σταματάει με τίποτα». Και άλλοι μιλάνε για το «χάος» που επικρατεί στο κεφάλι τους ή στη «μαϊμού».

Ας το πάρουμε απόφαση. Υποφέρουμε από μία ανίατη αρρώστια που συνεχίζει να μας επηρεάζει ακόμα και στην ανάρρωση. Η αρρώστια μας μάς δίνει διαστρεβλωμένες πληροφορίες για το τι συμβαίνει στη ζωή μας. Μας λέει να μην κοιτάμε τον εαυτό μας, επειδή αυτό που θα δούμε θα είναι αρκετά τρομακτικό. Μερικές φορές μας λέει ότι δεν είμαστε υπεύθυνοι για τον εαυτό μας και τις πράξεις μας∙ άλλες φορές, μας λέει ότι φταίμε για όλα τα στραβά του κόσμου. Η αρρώστια μας μάς ξεγελάει και την εμπιστευόμαστε.

Στο πρόγραμμα του ΝΑ ακούμε φωνές άλλων ανθρώπων, που λειτουργούν ως αντίβαρο στον εθισμό μας και τις οποίες μπορούμε να εμπιστευτούμε. Μπορούμε να τηλεφωνήσουμε στον υποστηρικτή μας να μας βοηθήσει να δούμε την πραγματικότητά μας. Μπορούμε να ακούσουμε τη φωνή κάποιου ναρκομανή που προσπαθεί να μείνει καθαρός. Η καλύτερη λύση είναι να δουλέψουμε τα Βήματα και να αντλήσουμε κουράγιο από μία Ανώτερη Δύναμη. Όλα αυτά θα μας βοηθήσουν τις στιγμές εκείνες που η αρρώστια μάς μιλάει.

Μόνο Για Σήμερα

Θα αγνοήσω τη «φωνή» του εθισμού μου. Θα ακούσω αυτή του προγράμματος και μιας Δύναμης μεγαλύτερης από μένα.