13 Απριλίου / Όταν θέλουμε να είμαστε καλοί με όλους

«…με το κυνήγι της επιβεβαίωσης χανόμασταν όλο και περισσότερο μέσα στον εθισμό μας».
Βασικό Κείμενο, σελ. 16-17

Όταν οι άλλοι επιδοκιμάζουν όσα λέμε ή κάνουμε, νιώθουμε καλά· όταν διαφωνούν με αυτά, νιώθουμε άσχημα. Η γνώμη τους για μας και το πώς μας κάνει να νιώθουμε η όποια γνώμη, μπορεί να έχει θετικό αντίκτυπο στη ζωή μας. Όταν μας λένε ότι είμαστε στο σωστό δρόμο, παίρνουμε δύναμη και κουράγιο να συνεχίσουμε. Το να θέλουμε να είμαστε καλοί με όλους είναι κάτι τελείως διαφορετικό. Κάνουμε τους καλούς όταν λειτουργούμε, είτε σωστά είτε λάθος, με μοναδικό σκοπό να κερδίσουμε την αποδοχή των άλλων.

Η χαμηλή αυτοεκτίμηση μας κάνει να σκεφτόμαστε ότι είναι απαραίτητη η αποδοχή των άλλων προκειμένου να νιώσουμε καλά με τον εαυτό μας. Κάνουμε οτιδήποτε χρειαστεί για να πάρουμε επιβεβαίωση από τους άλλους. Για λίγο νιώθουμε καλά. Μετά αρχίζουμε να πονάμε. Προσπαθώντας να ευχαριστήσουμε τους άλλους, έχουμε υποβιβάσει τον εαυτό μας και έχουμε ξεχάσει τις αξίες μας. Συνειδητοποιούμε ότι η αποδοχή των άλλων δεν θα γεμίσει το κενό που νιώθουμε.

Νιώθουμε καλά με τον εαυτό μας όταν κάνουμε τα σωστά πράγματα για τους σωστούς λόγους. Σπάμε το φαύλο κύκλο τού να θέλουμε να ευχαριστούμε διαρκώς τους άλλους όταν σταματάμε να έχουμε σαν μοναδικό κίνητρο την αποδοχή τους και αρχίζουμε να λειτουργούμε βάσει της θέλησης της Ανώτερής μας Δύναμης. Ίσως τότε να εκπλαγούμε ευχάριστα βλέποντας ότι οι άνθρωποι που είναι σημαντικοί στη ζωή μας θα εκτιμήσουν αυτή την αλλαγή σε μας. Το πιο σημαντικό όμως είναι ότι εμείς θα νιώσουμε εντάξει με τον εαυτό μας.

Μόνο Για Σήμερα

Ζητάω από την Ανώτερή μου Δύναμη να με βοηθήσει να ζήσω με πνευματικές αρχές. Μόνο τότε μπορώ να έχω αυτο-αποδοχή.