Πολλοί από εμάς πιστεύαμε ότι μπορούσαμε να αναγνωρίσουμε την απόλυτη αλήθεια. Πιστεύαμε ότι η αλήθεια ήταν μία και μοναδική, αδιαπραγμάτευτη και σταθερή, την οποία μπορούσαμε εύκολα να αντιληφθούμε χωρίς να το ψάξουμε και πολύ. Στην πραγματικότητα, όμως, ήμασταν ανίκανοι να δούμε την αλήθεια, ακόμα κι αν ήταν μπροστά στη μούρη μας. Η αρρώστια μας επηρέαζε τα πάντα στη ζωή μας, ειδικά την αντίληψη που είχαμε για την αλήθεια. Στην ουσία, αυτό που «ξέραμε» ότι είναι αλήθεια κόντεψε να μας σκοτώσει. Πριν μπορέσουμε να αρχίσουμε να αναγνωρίζουμε την αλήθεια, χρειάστηκε αντί για τον εθισμό να έχουμε στο πλευρό μας μια Ανώτερη Δύναμη από την οποία πηγάζει κάθε τι θετικό και αληθινό.
Η αντίληψη για την αλήθεια αλλάζει, καθώς η πίστη μας σε μία Ανώτερη Δύναμη μεγαλώνει. Δουλεύοντας τα Βήματα, η ζωή μας ολόκληρη έχει αρχίσει να αλλάζει από τη θεραπευτική δύναμη των αρχών της ανάρρωσης. Για να είναι εφικτή αυτή η αλλαγή, χρειάστηκε να παραδώσουμε την προσκόλλησή μας σε μια σταθερή και άκαμπτη αλήθεια.
Η αλήθεια γίνεται πιο απλή και ξεκάθαρη κάθε φορά που ερχόμαστε σε επαφή μαζί της και, ακριβώς όπως τα Βήματα δουλεύουν στη ζωή μας καθημερινά, αν φυσικά το επιτρέψουμε, η αντίληψή μας για την αλήθεια μπορεί να αλλάζει κάθε μέρα καθώς ωριμάζουμε.
